Kiedy słyszymy, że ktoś podjął psychoterapię, najczęściej wyobrażamy sobie osobę młodą. To stereotypowe myślenie wiąże się z tym, że osobowość kształtuje się do określonego wieku, dlatego terapia podjęta później nie dałaby już takich efektów. Co nie oznacza wcale, że seniorzy nie powinni korzystać z pomocy psychoterapeutycznej. Osoby, które muszą zmierzyć się z utratą bliskich osób, zakończeniem pracy zawodowej albo kłopotami zdrowotnymi również powinny wziąć pod uwagę możliwość skorzystania z psychoterapii.Seniorzy zmagają się z wieloma problemami, wobec których często przyjmują postawę zrezygnowania: bo tak powinno być, bo to naturalny element starzenia się. Często prowadzi to do obniżonego nastroju i wycofania się z życia społecznego. Dużo osób uważa te zachowania za naturalne dla starszego wieku – przez co trudniej jest im rozpoznać u seniorów depresję i objawy lękowe.
Proces psychoterapii rozpoczyna się od kilku (2-3) spotkań konsultacyjnych. Ich celem jest rozpoznanie sytuacji życiowej i emocjonalnej zgłaszającej się osoby. Służy to także rozeznaniu czy obie strony dobrze się czują w relacji, jakie mają oczekiwania wobec terapii i czy jest możliwa dalsza współpraca. Omawiane są również szczegóły dotyczące spraw organizacyjnych (terminy spotkań, ich częstotliwość, płatność).
Indywidualne spotkania terapeutyczne odbywają się najczęściej raz w tygodniu, o stałej porze.
Sesja terapeutyczna trwa 50 minut.
Treść rozmów objęta jest tajemnicą.